Tuesday, July 21, 2009

မိသားစု ကဗ်ာ

တစ္ေယာင္ကိုတစ္ေယာက္ ႐ိုေသၾကရင္းနဲ႔
ငါတို႔ စကား၀ိုင္းထဲမွာခုဆိုရင္ .......
ေလးေယာက္ထိ႐ွိလာဘီ။ ။

ဘယ္က ေရာက္လာမွန္းမသိတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဒုကၡေတြကိုခါးစည္းခံခဲ့တာ အေမ ေပါ့.....
အသိပညာေတြ အေလ့က်မေပါက္ဖို႔
စနစ္တက် ၫြန္ၾကားခဲ့တာ အေဖ ေလ......

တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ္႔
သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မွာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တိတိ႐ွိခဲ့တယ္........

မ်က္႐ည္နဲ႔ ပူေဆြးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ႐ွိခဲ့လို႔လဲ
ေပ်ာ္႐ြင္ၿခင္းမိုးတိမ္ေတြကိုဖက္တြယ္ခြင့္ရခဲ့တာေပါ့
တစ္ေယာက္သံေယာဇဥ္ကို တစ္ေယာက္ ခ်ည္ေႏွာင္ၾက

ဘယ္လိုအသံမ်ိဳးနဲ႔မွေတာ့
ငါတို႔ စကား၀ိုင္း က ေသဆံုးခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး.........
အခ်ိန္က်လာရင္သာ
အလွ်ိဳလွ်ိဳခြဲထြက္သြားၾကမွာပါ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
ႏွဳတ္မဆက္ေၾကးေပါ့။ ။

5 comments:

  1. ဟုတ္ပါ့ ကိုသားေထြးေရ
    ဘယ္လိုအေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
    ဘယ္အသံေႀကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္
    ကြန္ေတာ္တို ့ရဲ့ စကားသံေတြဟာ
    ေပ်ာက္ပ်က္မသြားႀကေပမယ့္
    အခ်ိန္က်လာရင္ေတာ့
    တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
    ႏႈတ္မဆက္ပဲ
    ခြဲခြါသြားႀကရမွာေတာ့

    ...သခၤါရေပါ့...ကိုသားေထြးေရ..။

    ReplyDelete
  2. ကိုယ္ခ်င္းစာစြာဖတ္သြားပါတယ္

    ReplyDelete
  3. ခံစားျပီး ဖတ္သြားပါတယ္။

    ReplyDelete
  4. မိသားစု စရုိက္ေလးေပၚလြင္တယ္ဗ်ာ။ ႏွဳတ္မဆက္ေၾကး ဆုိေပမဲ့ မိသားစုသံေယာဇဥ္နဲ႔ ႏွဳတ္ဆက္မိမွာပါပဲဗ်ာ။

    ReplyDelete
  5. က်ေနာ္လဲ မိသားစု ၄ေယာက္ပဲ။
    ဟုတ္တယ္ ႏွုတ္ဆက္ျပီး မထားခဲ့ခ်င္ပါဘူး။
    ရွိေနတုန္းမွာ တန္ဖုိးထားခ်င္တယ္။

    ReplyDelete

အေနာ္ခရီးဆက္ႏွင္းရန္ အားမနာတမ္း ေဝဖန္ေပးႏိုင္သည့္ ေလာင္စာလိုအပ္ေနပါသည္။